Wanneer is de "legal enforcement of morals" volgens Lord Devlin acceptabel?
Lord Devlin wordt nogal eens verkeerd begrepen. Zijn theorie over de "legal enforcement of morals" lijkt eerder rechtspositief dan normatief van aard. Zijn redenering over de toelaatbaarheid van het afdwingen van een publieke moraal is als volgt. Als kan worden aangenomen dat een publieke moraal ten grondslag ligt aan de samenleving, dan heeft de overheid de taak om deze moraal af te dwingen: "If society has the right to make a judgment and has it on the basis that a recognized morality is as necessary to society as a recognized government, then society may use the law to preserve morality in the same way as it uses it to safeguard anything else that is essential to its existence. [..] No society can do without intolerance, indignation and disgust."
Let ook op de volgende voorwaarde: "English law has evolved and regularly uses a standard which does not depend on the counting of heads. It is that of the reasonable man, not to be confused with a rational man. The morality of common sense is, according to Pollock, a certain way of thinking on questions which we expect to find in a reasonable civilized or a reasonable Englishman, taken at random."
Hoe dient over privé-aangelegenheden te worden geoordeeld? "It is not the function of the law to intervene in the private lives of citizens or to seek to enforce any particular pattern of behavior. There must remain a realm of private morality and immorality, which is, in crude terms, not the law's business".
In welke zin is het utilisme van Mill "verfijnd" ten opzichte van het utilisme van Bentham?
Ten eerste: Bentham neemt de hedonistische calculus als uitgangspunt. Zijn geluksmaximalisatie lijkt niets meer dan plussen en minnen. Daarentegen brengt Mill onderscheid aan in de kwaliteit van geluk;
Ten tweede: Bentham heeft een deterministisch mensbeeld: meester van de mens zijn pijn en plezier ("Nature has placed man under the governance of two sovereign principles, pain and pleasure"). Mill neemt aan dat (enige) verheffing mogelijk is voor de mens, zijn beeld is meer indeterministisch;
Ten derde: het handelingsutilisme (consequentialisme: de mens handelt calculerend door te beoordelen welke handeling nastrevenswaardig is met het oog op geluksmaximalisatie) wordt door Mill niet gevolgd; hij beoordeelt iedere situatie met behulp van regelutilisme.
Hoe kan eigendom legitiem worden verkregen volgens Locke?
"De mens is op aarde gekomen om de aarde te bewerken". "De mens heeft de aarde in pacht gekregen (rentmeesterschap)". Een opsomming van religieuze elementen wordt door Locke toegepast op de verklaring en rechtvaardiging van eigendomsverkrijging: "Mixing one's labour with the object, leaving as good and enough for others, but spoiling is not allowed".
Wat houdt het juridisch interactionisme volgens Van der Burg in?
Theoretisch pluralisme is onvermijdelijk in de huidige wereld (vgl. Schiff Berman: "Global legal pluralism"). De niet-positivistische benadering van Fuller is niet voldoende in staat om de hoeveelheid instrumentele black letter law te duiden. De aard van het recht loopt uiteen: soms is er sprake van bevelen die door sanctionering worden afgedwongen, zoals in de opvatting van Austin.
Interactionisme beoogt recht te doen aan zowel interactief recht (let op de reciprociteit), als enacted law. Fuller is in dit opzicht te eenzijdig, want het recht wordt in zijn visie herleid tot één bron. Recht is een gradueel begrip: het kan geleidelijk "ontstaan en verdwijnen" in de optiek van Selznick en Fuller; normatieve ordes kunnen een sterker of zwakker rechtskarakter hebben; veel theorieën gaan voorbij aan het feit dat er "relatief autonome rechtsordes" bestaan (Prof. Taekema).
Op welke wijzen kan de vrijheid van de burger volgens Mill worden ingeperkt?
In zijn essay "On Liberty" bepleit Mill maximalisatie van de vrijheid van de burger, tenzij de burger bij de uitoefening van zijn vrijheidsrecht/ autonomie schade aan anderen toebrengt; op grond van dit schadebeginsel is de overheid gerechtigd om de vrijheidsrechten van de burger in te perken. "Over his own body and mind, the individual is sovereign" houdt in dat het zelfbeschikkingsrecht van de burger volledig is, tenzij er sprake is van onvolwassenheid, onderontwikkeling of een geestesziekte. De vrijheid mag niet worden gebruikt, om de eigen vrijheid ongedaan te maken.
In beginsel is de vrijheid tot zelfverwezenlijking dus absoluut: "Liberty of tastes and pursuits; doing what we like without impediment from our fellow creatures, even though they think our conduct is foolish, perverse or wrong."
vrijdag 21 april 2017
woensdag 19 april 2017
Democratietheorieën
Kelsen (1920): partijenstaat
Typerend voor het relativisme van Kelsen is het onderscheid tussen politieke ideologie en realiteit. Er bestaat in een democratie niet zoiets als de absolute waarheid; de autocratie wordt daarentegen gekenmerkt door de claim over de absolute waarheid te beschikken.
Sommige auteurs menen in de theorie van Kelsen een contradictie te bespeuren: "een absolute waarheid bestaat niet, dus de meerderheid dient te beslissen." Dit is een te ongenuanceerde lezing van Kelsen. Mertens komt met een goede samenvatting van de gedachte van Kelsen: "Je bent democraat als je bereid bent te aanvaarden dat de waarheid relatief is. Dat impliceert de bereidheid om de mening van de ander te aanvaarden als rechtsregel, wanneer die mening op democratische wijze een meerderheid achter zich heeft verzameld." (Mertens, 2012)
In Kelsens opvatting is de democratie een partijenstaat, gebaseerd op vrijheid. Dat beeld komt overeen met de tijdgeest (1920): het ontstaan van politieke partijen kon niet langer worden genegeerd door de toentertijd bestaande instituties. Het is duidelijk dat Kelsen de integratiefunctie van de politieke partij als een positieve factor beschouwt voor het ontwikkelen van een "gemeenschapswil". In het bestaande model is de volkswil niet meer dan een compromis tussen de versnipperde belangen van individuen. De politieke partij kan bovendien zelfs worden gezien als de aanzet om een daadwerkelijk "volk" te doen ontstaan:
"De onderverdeling van het volk in politieke partijen betekent in feite dat: de organisatorische voorwaarde voor het tot stand komen van dergelijke compromissen, dat de mogelijkheid daarvoor geschapen wordt, dat de gemeenschapswil zich beweegt in de richting van een in het midden gelegen lijn. Juist omdat de democratie als partijenstaat de gemeenschapswil alleen als resultante van de partij-willen wil laten ontstaan, kan zij afzien van de fictie van een boven de partijen staande 'organische' algemene wil. De democratische ontwikkeling laat de massa van individuen tot (constitutioneel verankerde) politieke partijen integreren en ontketent daarmee sociale entiteiten die men als volk kan aanduiden."
Waarom is de parlementaire democratie niet voldoende om "democratisch" te heten? Omdat, volgens Kelsen, de politieke vrijheid tot niet meer dan een stemrecht verwordt. De natuurlijke vrijheid wordt ingeperkt tot politieke zelfbeschikking op basis van meerderheidsbesluiten, het ideële begrip van volk wordt gereduceerd tot diegenen die stemrecht hebben en hun stem ook uitbrengen. Op die wijze wordt de sociale werkelijkheid die de democratie wordt genoemd, niet daadwerkelijk gecreëerd.
Schumpeter (1942): elitisme
Schumpeter richt zich tegen de klassieke sociaal contractstheorieën: er bestaat niet zoiets als de "volonté générale" of een gemeenschappelijke wil van de bevolking. Aangezien de besluitvorming door het volk niet gericht is op het gemeenschappelijk belang, leidt de regering door het volk tot onacceptabele uitkomsten.
In de opvatting van Schumpeter is democratie daadwerkelijk een concurrentiestrijd tussen politieke elites, om de stem van het volk en daarmee een strijd om de macht.
Dahl (1956): pluralisme
De kritiek van Dahl op de procedures richt zich in eerste instantie op het Madisoniaanse systeem van checks and balances. Het Madisoniaanse systeem van checks and balances beoogt de democratie te bewaken tegen de "tirannie der meerderheid". Vanuit theoretisch perspectief is het volgens Dahl niet duidelijk, waarom een meerderheid noodzakelijkerwijs leidt tot tirannie. Vanuit het empirische perspectief kan niet worden verklaard, waarom het model sterk geconcentreerd is rond instituties en niet ook rond sociale en democratische aspecten.
Een ander punt van kritiek is dat de bescherming tegen de tirannie der meerderheid, nu juist resulteert in de tirannie van de minderheid. Het populistisch model, waarin democratie wordt beschouwd als de integratie van politieke gelijkheid, volkssoevereiniteit en regering door de meerderheid, volstaat niet, omdat het zelden zo is dat de meerderheid regeert. De conclusie van Dahl is dan ook, dat democratie in feite "regering door een minderheid" en "regering door minderheden" is.
Ely: representatieve democratie, volgens Madison checks and balances
Ely neemt het bestaande Madisoniaanse systeem van checks and balances als uitgangspunt. De procedure dient de representatieve democratie te bewaken. Daarbij moeten de visies en belangen van alle betrokkenen worden meegewogen. De taak van de rechter is om de grondrechten te beschermen, maar wel in beperkte mate: zo wordt de uitkomst van de politieke besluitvorming niet materieel getoetst; slechts de grondrechten die onontbeerlijk zijn voor de representatieve democratie, dienen te worden beschermd. Het door Ely als fundamenteel beschouwde gelijkheidsbeginsel, betekent in de praktijk vooral formele gelijkheid. De kritiek op Ely luidt dan ook, dat materiële gelijkheid met zijn theorie niet zal worden bereikt.
Overeenkomsten en verschillen Ely en Dworkin
Zowel Ely als Dworkin neemt de bestaande constituties (Madisonian checks and balances) tot uitgangspunt van de door hen ontwikkelde democratietheorieën; een andere belangrijke overeenkomst tussen beide auteurs, is dat de rechter de grondrechten die van belang zijn voor het functioneren van de democratie en de kwaliteit van het politieke proces, dient te beschermen.
Dworkin heeft in het bijzonder de procedurele aard van Ely's visie bekritiseerd: "Whether the value of the political opportunities a system provides is equal, will depend on whether the legislation likely at the end of the procedure treats everyone as equals".
Het gelijkheidsbeginsel, "equal concern and respect", aldus Dworkin, heeft betrekking op de materiële uitkomst van het politieke proces (output); voor de input dient een andere maatstaf te worden ontwikkeld. In de visie van Dworkin heeft de Supreme Court bovendien de taak om álle grondrechten te beschermen, niet slechts de grondrechten die wezenlijk zijn voor het waarborgen van de integriteit van democratische procedures.
Dworkin: constitutionele democratie
Dworkin verwerpt de meerderheidslezing, de "majoritarian premise", die hij als volgt omschrijft:
"The majoritarian premise insists that politcal procedures should be designed so, that the decision that is reached, is the decision that a majority or plurality of citizens would favor, if it had adequate information and enough time for reflection."
"People who assume that the majoritarian premise is the ultimate definition of democracy, accept that on some occasions the majority should not govern. Though, it does insist that, even if some derogation from majoritarian government is justified, something morally regrettable has happened. The premise supposes, in other words, that it is always unfair when a political majority is not allowed to have its way."
Vervolgens wordt de constitutionele opvatting van democratie voorgesteld:
"The constitutional conception of democracy takes the defining aim of democracy to be a different one: that collective decisions be made by political institutions, whose structure, composition and practices treat all members of the community, as individuals, with equal concern and respect."
Uit de laatste zin, "Political institutions should treat individuals with equal concern and respect", wordt het volgende afgeleid:
a. equal concern relates to "human beings are capable of suffering and frustration";
b. equal respect relates to "human beings who are capable of forming and acting on intelligent conceptions of how their lives should be lived".
c. equal concern and respect does not imply equal treatment; rather, it implies treatment as an equal.
Uit deze kenschets van de constitutionele opvatting van democratie, "equal respect and concern", vloeien de volgende criteria voort:
1. gelijke stem;
2. besluitvorming op basis van het meerderheidsprincipe (N.B. anders dan "majoritarian premise"! Meerderheidsbeginsel wordt hier gelezen als één van de onderdelen van de democratie (naast mensenrechten); eveneens gebaseerd op gelijkheidsbeginsel van gelijke zorg en respect);
3. meerderheidsbeginsel aangevuld met bescherming van minderheden door grondrechten (corrigerende factor op meerheidsprincipe);
4. bescherming van de grondrechten door Supreme Court.
Literatuur
Burg, W. van der, Het democratisch perspectief (1991);
Dworkin, The Moral Reading and the Majoritarian Premise;
Kelsen, Vom Wesen und Wert der Demokratie (1929)
Mertens, Eenieder heeft recht op deelname aan het bestuur (2012).
Typerend voor het relativisme van Kelsen is het onderscheid tussen politieke ideologie en realiteit. Er bestaat in een democratie niet zoiets als de absolute waarheid; de autocratie wordt daarentegen gekenmerkt door de claim over de absolute waarheid te beschikken.
Sommige auteurs menen in de theorie van Kelsen een contradictie te bespeuren: "een absolute waarheid bestaat niet, dus de meerderheid dient te beslissen." Dit is een te ongenuanceerde lezing van Kelsen. Mertens komt met een goede samenvatting van de gedachte van Kelsen: "Je bent democraat als je bereid bent te aanvaarden dat de waarheid relatief is. Dat impliceert de bereidheid om de mening van de ander te aanvaarden als rechtsregel, wanneer die mening op democratische wijze een meerderheid achter zich heeft verzameld." (Mertens, 2012)
In Kelsens opvatting is de democratie een partijenstaat, gebaseerd op vrijheid. Dat beeld komt overeen met de tijdgeest (1920): het ontstaan van politieke partijen kon niet langer worden genegeerd door de toentertijd bestaande instituties. Het is duidelijk dat Kelsen de integratiefunctie van de politieke partij als een positieve factor beschouwt voor het ontwikkelen van een "gemeenschapswil". In het bestaande model is de volkswil niet meer dan een compromis tussen de versnipperde belangen van individuen. De politieke partij kan bovendien zelfs worden gezien als de aanzet om een daadwerkelijk "volk" te doen ontstaan:
"De onderverdeling van het volk in politieke partijen betekent in feite dat: de organisatorische voorwaarde voor het tot stand komen van dergelijke compromissen, dat de mogelijkheid daarvoor geschapen wordt, dat de gemeenschapswil zich beweegt in de richting van een in het midden gelegen lijn. Juist omdat de democratie als partijenstaat de gemeenschapswil alleen als resultante van de partij-willen wil laten ontstaan, kan zij afzien van de fictie van een boven de partijen staande 'organische' algemene wil. De democratische ontwikkeling laat de massa van individuen tot (constitutioneel verankerde) politieke partijen integreren en ontketent daarmee sociale entiteiten die men als volk kan aanduiden."
Waarom is de parlementaire democratie niet voldoende om "democratisch" te heten? Omdat, volgens Kelsen, de politieke vrijheid tot niet meer dan een stemrecht verwordt. De natuurlijke vrijheid wordt ingeperkt tot politieke zelfbeschikking op basis van meerderheidsbesluiten, het ideële begrip van volk wordt gereduceerd tot diegenen die stemrecht hebben en hun stem ook uitbrengen. Op die wijze wordt de sociale werkelijkheid die de democratie wordt genoemd, niet daadwerkelijk gecreëerd.
Schumpeter (1942): elitisme
Schumpeter richt zich tegen de klassieke sociaal contractstheorieën: er bestaat niet zoiets als de "volonté générale" of een gemeenschappelijke wil van de bevolking. Aangezien de besluitvorming door het volk niet gericht is op het gemeenschappelijk belang, leidt de regering door het volk tot onacceptabele uitkomsten.
In de opvatting van Schumpeter is democratie daadwerkelijk een concurrentiestrijd tussen politieke elites, om de stem van het volk en daarmee een strijd om de macht.
Dahl (1956): pluralisme
De kritiek van Dahl op de procedures richt zich in eerste instantie op het Madisoniaanse systeem van checks and balances. Het Madisoniaanse systeem van checks and balances beoogt de democratie te bewaken tegen de "tirannie der meerderheid". Vanuit theoretisch perspectief is het volgens Dahl niet duidelijk, waarom een meerderheid noodzakelijkerwijs leidt tot tirannie. Vanuit het empirische perspectief kan niet worden verklaard, waarom het model sterk geconcentreerd is rond instituties en niet ook rond sociale en democratische aspecten.
Een ander punt van kritiek is dat de bescherming tegen de tirannie der meerderheid, nu juist resulteert in de tirannie van de minderheid. Het populistisch model, waarin democratie wordt beschouwd als de integratie van politieke gelijkheid, volkssoevereiniteit en regering door de meerderheid, volstaat niet, omdat het zelden zo is dat de meerderheid regeert. De conclusie van Dahl is dan ook, dat democratie in feite "regering door een minderheid" en "regering door minderheden" is.
Ely: representatieve democratie, volgens Madison checks and balances
Ely neemt het bestaande Madisoniaanse systeem van checks and balances als uitgangspunt. De procedure dient de representatieve democratie te bewaken. Daarbij moeten de visies en belangen van alle betrokkenen worden meegewogen. De taak van de rechter is om de grondrechten te beschermen, maar wel in beperkte mate: zo wordt de uitkomst van de politieke besluitvorming niet materieel getoetst; slechts de grondrechten die onontbeerlijk zijn voor de representatieve democratie, dienen te worden beschermd. Het door Ely als fundamenteel beschouwde gelijkheidsbeginsel, betekent in de praktijk vooral formele gelijkheid. De kritiek op Ely luidt dan ook, dat materiële gelijkheid met zijn theorie niet zal worden bereikt.
Overeenkomsten en verschillen Ely en Dworkin
Zowel Ely als Dworkin neemt de bestaande constituties (Madisonian checks and balances) tot uitgangspunt van de door hen ontwikkelde democratietheorieën; een andere belangrijke overeenkomst tussen beide auteurs, is dat de rechter de grondrechten die van belang zijn voor het functioneren van de democratie en de kwaliteit van het politieke proces, dient te beschermen.
Dworkin heeft in het bijzonder de procedurele aard van Ely's visie bekritiseerd: "Whether the value of the political opportunities a system provides is equal, will depend on whether the legislation likely at the end of the procedure treats everyone as equals".
Het gelijkheidsbeginsel, "equal concern and respect", aldus Dworkin, heeft betrekking op de materiële uitkomst van het politieke proces (output); voor de input dient een andere maatstaf te worden ontwikkeld. In de visie van Dworkin heeft de Supreme Court bovendien de taak om álle grondrechten te beschermen, niet slechts de grondrechten die wezenlijk zijn voor het waarborgen van de integriteit van democratische procedures.
Dworkin: constitutionele democratie
Dworkin verwerpt de meerderheidslezing, de "majoritarian premise", die hij als volgt omschrijft:
"The majoritarian premise insists that politcal procedures should be designed so, that the decision that is reached, is the decision that a majority or plurality of citizens would favor, if it had adequate information and enough time for reflection."
"People who assume that the majoritarian premise is the ultimate definition of democracy, accept that on some occasions the majority should not govern. Though, it does insist that, even if some derogation from majoritarian government is justified, something morally regrettable has happened. The premise supposes, in other words, that it is always unfair when a political majority is not allowed to have its way."
Vervolgens wordt de constitutionele opvatting van democratie voorgesteld:
"The constitutional conception of democracy takes the defining aim of democracy to be a different one: that collective decisions be made by political institutions, whose structure, composition and practices treat all members of the community, as individuals, with equal concern and respect."
Uit de laatste zin, "Political institutions should treat individuals with equal concern and respect", wordt het volgende afgeleid:
a. equal concern relates to "human beings are capable of suffering and frustration";
b. equal respect relates to "human beings who are capable of forming and acting on intelligent conceptions of how their lives should be lived".
c. equal concern and respect does not imply equal treatment; rather, it implies treatment as an equal.
Uit deze kenschets van de constitutionele opvatting van democratie, "equal respect and concern", vloeien de volgende criteria voort:
1. gelijke stem;
2. besluitvorming op basis van het meerderheidsprincipe (N.B. anders dan "majoritarian premise"! Meerderheidsbeginsel wordt hier gelezen als één van de onderdelen van de democratie (naast mensenrechten); eveneens gebaseerd op gelijkheidsbeginsel van gelijke zorg en respect);
3. meerderheidsbeginsel aangevuld met bescherming van minderheden door grondrechten (corrigerende factor op meerheidsprincipe);
4. bescherming van de grondrechten door Supreme Court.
Literatuur
Burg, W. van der, Het democratisch perspectief (1991);
Dworkin, The Moral Reading and the Majoritarian Premise;
Kelsen, Vom Wesen und Wert der Demokratie (1929)
Mertens, Eenieder heeft recht op deelname aan het bestuur (2012).
dinsdag 18 april 2017
Rawls' modern Contract Theory, Justice as fairness
Linking modern contract theories to classic contract theories
As a modern social contract theorist, Rawls seeks to refine the definition put forward by classic social contract theorists such as Rousseau and Locke.
He does so by not thinking of the original contract as one to enter into a particular society. Rather, the object of the original contract are the principles of justice for the basic structure of society, provided that these principles would be accepted by free and rational persons in an initial position of equality as defining the fundamental terms of their association.
Justice as fairness- the original position
Certain principles regulate all further agreements- they specify the kinds of social cooperation that can be entered into and the forms of government to be established. This way of regarding principles of justice is then to be called "Justice as fairness".
A purely hypothetical situation is introduced as "the original position". The original position is often critized by contemporary theorists. It is the question, though, if Rawls' proposition of a hypothetical position of equality among men, is understood within its context. Nowhere seems to be made the claim that reality would meet the requirements of principles of justice as set out by Rawls. Rawls is, ultimately, a theorist. His original position functions well as a starting point before entering into any kind of a social contract and developing any conception of justice. Rawls' conception of an ideal society is no more than a "thought experiment", like the classic social theories designed by his predecessors (from Plato to Rousseau). [ M.B.]
As Rawls himself puts it: "The choices which rational men would make in a hypothetical situation of equal liberty determine the principles of justice. In justice as fairness, the original position of equality corresponds to the state of nature in classic social contract theories. This position is not a historical fact; it is understood as a purely hypothetical situation to lead to a certain conception of justice."
An essential feature of the original position is that of a "veil of ignorance"- the initial status quo appropriate to reach agreements as fair as possible. The veil of ignorance is that "no one knows his place in society, his class position or social status, nor does anyone know his fortune in the natural distribution of assets like intelligence and strength. This implies that no one is advantaged or disadvantaged, thus no one is able to design principles in his favor."
This concept serves to maintain that principles of justice are the result of a fair agreement. In the social world, natural assets, such as intelligence and strength, are no more than arbitrary from a moral point of view. Rawls explains that "justice as fairness" conveys the idea that the principles of justice are agreed to under fair conditions. Hence is why Rawls' contract theory can be described as one of "procedural justice" [M.B.].
To justify the original position, Rawls states that "The purpose of these conditions is to represent equality between human beings as moral persons. The state of affairs I refer to as reflective equilibrum."
In adopting principles, would the (commonly accepted) principle of utility be acknowledged?
"It hardly seems likely that persons who view themselves as equal, would agree to a principle which may require lesser life prospects for the sake of a greater sum of advantages enjoyed by others. No one has a reason to acquiesce in an enduring loss for himself in order to bring about a greater net balance of satisfaction. No rational man would accept a structure merely because it maximized the algebraic sum of advantages. The utility principle is incompatible with the conception of social cooperation among equals for mutual advantage."
Rawls proposes to replace the utility principle with his two infamous principles of justice:
"The first requires equality in the assignment of basic rights and duties, while the second holds that social and economic inequalities are permissible, if only they result in compensating benefits for everyone- in particular the least advantaged in society."
Principles of Justice
1. Each person is to have an equal right to the most extensive scheme of equal basic liberties, compatible with a similar scheme of liberties for others;
2. Both social and economic equalities are to be arranged so that they are both:
a. reasonably expected to be at everyone's advantage;
b. attached to positions and offices open for all.
1. Rawls lists the basic liberties as "political liberty and freedom of speech and assembly; liberty of conscience and freedom of thought; integrity of the person; the right to hold personal property and freedom from arbitrary arrest."
2. The second principle is referred to as the "difference principle": inequalities are admissible, provided that they are at the advantage to the least advantaged.
A lexical order is presented: these principles are to be arranged so with the first principle of basic liberties prior to the second. Infringement of the liberties protected by the first principle, cannot be justified by the second. It is, however, important to note that none of these liberties is absolute. If it be, an infringement would be imposed on the "right to property" in order to reach an equality of econonomic resources.
Robert Nozick: Justice in Holdings (Libertarianism)
Nozick develops the "Entitlement theory" of "Justice in Holdings". According to Nozick, "there is no distribution of goods we want to own, in a sense of these goods being "divided" by a government. What each person gets, he gets from others in exchange for something, or as a gift." In this view, Rawls seems to ignore the factor of reciprocity that leads man to obtain goods.
"Justice in holdings" implies:
(a) that one can acquire an object along the principles of just acquisition [res nullius; mixing one's labor with the object (Locke) M.B.];
(b) that one could obtain an object in accordance with the principles of just transfer.
The "justice" aspect is to point out that no one can justly own an object where the ownership cannot be traced by the application of one/ both of these principles.
In "Anarchy, State and Utopia", Nozick proposes a "minimal state, limited to the function of the protection of personal property. Any more extensive state will violate persons' rights not to be forced and is not justified. Individuals have rights, and there are things that no person or group may do to them without violating their rights. The state may not use its coercive apparatus to get citizens to aid others [re-distribution of sources, M.B.], or in order to prohibit activities to people for their own good."
Nozick takes into consideration the anarchist claim that a state using its coercive apparatus, violates an individuals' rights and is therefore intrinsically immoral. Turning to the tradition of social thought, utopian theory, Nozick states that "..what can be saved from this tradition is precisely the structure of a minimal state."
Just like Rawls, the theory developed by Nozick is a thought experiment. On a closer reading, one will discover that nowhere the entitlement theory is presented as an absolute postulate. Nozick's thought experiment seems to strike a balance between an anarchist view of the state and Rawls' theory of distributive justice.
Recommended reading
Bix, Legal Enforcement of Morality, 2012;
Nozick, Anarchy, State and Utopia, 1974;
Rawls, A Theory of Justice, 1971.
As a modern social contract theorist, Rawls seeks to refine the definition put forward by classic social contract theorists such as Rousseau and Locke.
He does so by not thinking of the original contract as one to enter into a particular society. Rather, the object of the original contract are the principles of justice for the basic structure of society, provided that these principles would be accepted by free and rational persons in an initial position of equality as defining the fundamental terms of their association.
Justice as fairness- the original position
Certain principles regulate all further agreements- they specify the kinds of social cooperation that can be entered into and the forms of government to be established. This way of regarding principles of justice is then to be called "Justice as fairness".
A purely hypothetical situation is introduced as "the original position". The original position is often critized by contemporary theorists. It is the question, though, if Rawls' proposition of a hypothetical position of equality among men, is understood within its context. Nowhere seems to be made the claim that reality would meet the requirements of principles of justice as set out by Rawls. Rawls is, ultimately, a theorist. His original position functions well as a starting point before entering into any kind of a social contract and developing any conception of justice. Rawls' conception of an ideal society is no more than a "thought experiment", like the classic social theories designed by his predecessors (from Plato to Rousseau). [ M.B.]
As Rawls himself puts it: "The choices which rational men would make in a hypothetical situation of equal liberty determine the principles of justice. In justice as fairness, the original position of equality corresponds to the state of nature in classic social contract theories. This position is not a historical fact; it is understood as a purely hypothetical situation to lead to a certain conception of justice."
An essential feature of the original position is that of a "veil of ignorance"- the initial status quo appropriate to reach agreements as fair as possible. The veil of ignorance is that "no one knows his place in society, his class position or social status, nor does anyone know his fortune in the natural distribution of assets like intelligence and strength. This implies that no one is advantaged or disadvantaged, thus no one is able to design principles in his favor."
This concept serves to maintain that principles of justice are the result of a fair agreement. In the social world, natural assets, such as intelligence and strength, are no more than arbitrary from a moral point of view. Rawls explains that "justice as fairness" conveys the idea that the principles of justice are agreed to under fair conditions. Hence is why Rawls' contract theory can be described as one of "procedural justice" [M.B.].
To justify the original position, Rawls states that "The purpose of these conditions is to represent equality between human beings as moral persons. The state of affairs I refer to as reflective equilibrum."
In adopting principles, would the (commonly accepted) principle of utility be acknowledged?
"It hardly seems likely that persons who view themselves as equal, would agree to a principle which may require lesser life prospects for the sake of a greater sum of advantages enjoyed by others. No one has a reason to acquiesce in an enduring loss for himself in order to bring about a greater net balance of satisfaction. No rational man would accept a structure merely because it maximized the algebraic sum of advantages. The utility principle is incompatible with the conception of social cooperation among equals for mutual advantage."
Rawls proposes to replace the utility principle with his two infamous principles of justice:
"The first requires equality in the assignment of basic rights and duties, while the second holds that social and economic inequalities are permissible, if only they result in compensating benefits for everyone- in particular the least advantaged in society."
Principles of Justice
1. Each person is to have an equal right to the most extensive scheme of equal basic liberties, compatible with a similar scheme of liberties for others;
2. Both social and economic equalities are to be arranged so that they are both:
a. reasonably expected to be at everyone's advantage;
b. attached to positions and offices open for all.
1. Rawls lists the basic liberties as "political liberty and freedom of speech and assembly; liberty of conscience and freedom of thought; integrity of the person; the right to hold personal property and freedom from arbitrary arrest."
2. The second principle is referred to as the "difference principle": inequalities are admissible, provided that they are at the advantage to the least advantaged.
A lexical order is presented: these principles are to be arranged so with the first principle of basic liberties prior to the second. Infringement of the liberties protected by the first principle, cannot be justified by the second. It is, however, important to note that none of these liberties is absolute. If it be, an infringement would be imposed on the "right to property" in order to reach an equality of econonomic resources.
Robert Nozick: Justice in Holdings (Libertarianism)
Nozick develops the "Entitlement theory" of "Justice in Holdings". According to Nozick, "there is no distribution of goods we want to own, in a sense of these goods being "divided" by a government. What each person gets, he gets from others in exchange for something, or as a gift." In this view, Rawls seems to ignore the factor of reciprocity that leads man to obtain goods.
"Justice in holdings" implies:
(a) that one can acquire an object along the principles of just acquisition [res nullius; mixing one's labor with the object (Locke) M.B.];
(b) that one could obtain an object in accordance with the principles of just transfer.
The "justice" aspect is to point out that no one can justly own an object where the ownership cannot be traced by the application of one/ both of these principles.
In "Anarchy, State and Utopia", Nozick proposes a "minimal state, limited to the function of the protection of personal property. Any more extensive state will violate persons' rights not to be forced and is not justified. Individuals have rights, and there are things that no person or group may do to them without violating their rights. The state may not use its coercive apparatus to get citizens to aid others [re-distribution of sources, M.B.], or in order to prohibit activities to people for their own good."
Nozick takes into consideration the anarchist claim that a state using its coercive apparatus, violates an individuals' rights and is therefore intrinsically immoral. Turning to the tradition of social thought, utopian theory, Nozick states that "..what can be saved from this tradition is precisely the structure of a minimal state."
Just like Rawls, the theory developed by Nozick is a thought experiment. On a closer reading, one will discover that nowhere the entitlement theory is presented as an absolute postulate. Nozick's thought experiment seems to strike a balance between an anarchist view of the state and Rawls' theory of distributive justice.
Recommended reading
Bix, Legal Enforcement of Morality, 2012;
Nozick, Anarchy, State and Utopia, 1974;
Rawls, A Theory of Justice, 1971.
maandag 17 april 2017
Theories of Democracy: Schumpeter
Schumpeter, 'Capitalism, Socialism and Democracy' (1942)
Schumpeter defines the eighteenth-century theories on democracy as follows: it is the 'democratic method that is an institutional arrangement for arriving at political decisions, which realizes common good by making people decide through the election of individuals who are to assemble in order to carry out its will.'
The first objection to this generally accepted definition, according to Schumpeter, is that "There is no such thing as a uniquely determined common good that all people could agree on or be made to agree on by the force of rational argument." This is due to the fundamental fact that the common good has different meaning to different people and groups; irreducible differences of ultimate values are faced.
The second objection is that, even if a sufficiently defined common good would be acceptable to all, the answers to individual issues would not be definite as well: "Opinions on these might differ to an important enough extent to produce [..] "fundamental" dissention about end themselves."
Schumpeter's last objection reads that, as a consequence of both preceding arguments, the particular concept of the will of the volonté générale, that the utilitarians made their own, vanishes into thin air, for "that concept presupposes the existence of a uniquely determined common good, discernible to all." The utilitarians derived their 'will of the people' from the wills of individuals. Unless all individual wills will gravitate into a common good, we will not get that particular type of 'natural' volonté générale. This kind of an utilitarian volonté générale is gone as soon as the concept of common good itself fails to exist.
As Schumpeter concludes: "If results that prove in the long run satisfactory to the people at large are made the test of government for the people, then government by the people, as conceived by the classical doctrine of democracy, would often fail to meet it."
Thus, Schumpeter makes clear that:
1. There is no sufficiently defined "common good";
2. Opinions on the answers to individual issues would differ such that there will be fundamental dissention about end themselves;
3. The utilitarian conception of volonté générale as derived from the "wills of individuals" proves to be a wrong conception, hence is why this kind of a general will is deemed to fail as soon as the common good itself fails to exist.
Schumpeter develops an alternative theory of democracy. "It will be remembered that the chief troubles about the classical theory is that "the people" hold a definite and rational opinion about every individual question and that they give effect to this opinion by choosing representatives to carry out that opinion."
This theory is replaced with Schumpeter's view: "The role of the people is to produce a government, or else an intermediate body. And we define: the democratic method is that institutional arrangement for arriving at political decisions in which individuals acquire the power to decide by means of a competitive struggle for the people's voice."
Schumpeter defines the eighteenth-century theories on democracy as follows: it is the 'democratic method that is an institutional arrangement for arriving at political decisions, which realizes common good by making people decide through the election of individuals who are to assemble in order to carry out its will.'
The first objection to this generally accepted definition, according to Schumpeter, is that "There is no such thing as a uniquely determined common good that all people could agree on or be made to agree on by the force of rational argument." This is due to the fundamental fact that the common good has different meaning to different people and groups; irreducible differences of ultimate values are faced.
The second objection is that, even if a sufficiently defined common good would be acceptable to all, the answers to individual issues would not be definite as well: "Opinions on these might differ to an important enough extent to produce [..] "fundamental" dissention about end themselves."
Schumpeter's last objection reads that, as a consequence of both preceding arguments, the particular concept of the will of the volonté générale, that the utilitarians made their own, vanishes into thin air, for "that concept presupposes the existence of a uniquely determined common good, discernible to all." The utilitarians derived their 'will of the people' from the wills of individuals. Unless all individual wills will gravitate into a common good, we will not get that particular type of 'natural' volonté générale. This kind of an utilitarian volonté générale is gone as soon as the concept of common good itself fails to exist.
As Schumpeter concludes: "If results that prove in the long run satisfactory to the people at large are made the test of government for the people, then government by the people, as conceived by the classical doctrine of democracy, would often fail to meet it."
Thus, Schumpeter makes clear that:
1. There is no sufficiently defined "common good";
2. Opinions on the answers to individual issues would differ such that there will be fundamental dissention about end themselves;
3. The utilitarian conception of volonté générale as derived from the "wills of individuals" proves to be a wrong conception, hence is why this kind of a general will is deemed to fail as soon as the common good itself fails to exist.
Schumpeter develops an alternative theory of democracy. "It will be remembered that the chief troubles about the classical theory is that "the people" hold a definite and rational opinion about every individual question and that they give effect to this opinion by choosing representatives to carry out that opinion."
This theory is replaced with Schumpeter's view: "The role of the people is to produce a government, or else an intermediate body. And we define: the democratic method is that institutional arrangement for arriving at political decisions in which individuals acquire the power to decide by means of a competitive struggle for the people's voice."
Abonneren op:
Posts (Atom)